عملکرد سقف عرشه فولادی در زلزله

سقف عرشه فولادی در زلزله

سقف عرشه‌های فولادی می‌توانند در برابر زلزله‌ها مقاومت نسبتاً بالایی داشته باشند، اما این بستگی به نحوه طراحی و اجرای آن‌ها دارد. برای افزایش مقاومت عرشه‌های فولادی در برابر زلزله، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

طراحی مناسب:

طراحی عرشه‌های فولادی باید با استفاده از استانداردها و آیین‌نامه‌های زلزله مربوطه انجام شود. این طراحی باید عواملی مانند نیروهای زلزله، جابجایی بنیاد، جابجایی عرشه و انتقال بارها را در نظر بگیرد.

استفاده از سیستم‌های جذب انرژی:

استفاده از سیستم‌های جذب انرژی، مانند استفاده از آرام‌سازها و دیافراگم‌های جذبی، می‌تواند به جذب و کاهش انرژی زلزله کمک کند و بار زلزله را به ساختمان منتقل نکند.

استفاده از اتصالات قوی:

استفاده از اتصالات قوی و مقاوم در ساختار عرشه‌های فولادی، می‌تواند مقاومت آن‌ها در برابر زلزله را افزایش دهد. اتصالات باید به گونه‌ای باشند که بتوانند نیروها و جابجایی‌ها را به طور موثر انتقال دهند.

استفاده از روش‌های تحلیلی پیشرفته:

استفاده از روش‌های تحلیلی پیشرفته، مانند تحلیل دینامیکی سازه، می‌تواند در تعیین رفتار و عملکرد عرشه‌های فولادی در شرایط زلزله مفید باشد و در طراحی بهینه آن‌ها کمک کند.

مهمترین نکته این است که طراحی و اجرای صحیح و مطابق با آیین‌نامه‌ها و استانداردهای مربوطه، به همراه کنترل کیفیت مناسب در ساخت و نصب، برای افزایش مقاومت سقف عرشه‌ فولادی در برابر زلزله بسیار حائز اهمیت است. همچنین، مشاوره و همکاری با متخصصان مهندسی زلزله نیز در طراحی و اجرای سازه‌های مقاوم در برابر زلزله بسیار مفید است.

چه نوع اتصالاتی در ساختار عرشه‌های فولادی برای افزایش مقاومت در برابر زلزله استفاده می‌شود؟

در ساختار عرشه‌های فولادی برای افزایش مقاومت در برابر زلزله، از اتصالات قوی و مقاوم استفاده می‌شود. اتصالات در ساختار فولادی نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند و باید بتوانند نیروها و جابجایی‌ها را به طور موثر انتقال دهند. اتصالات زیر می‌توانند در ساختار عرشه‌های فولادی برای افزایش مقاومت در برابر زلزله استفاده شوند:

اتصالات برشی (Shear Connections)

این نوع اتصالات برای انتقال نیروهای برشی در عرشه‌های فولادی استفاده می‌شوند. معمولاً از اتصالات برشی مانند بولت‌های بالا و پایین، ریوت‌ها (Rivets) یا جوشکاری استفاده می‌شود.

اتصالات خمشی (Moment Connections)

اتصالات خمشی برای انتقال نیروهای خمشی در عرشه‌های فولادی استفاده می‌شوند. این نوع اتصالات معمولاً شامل بولت‌ها، پیچ‌ها، جوشکاری یا ترکیبی از آن‌ها می‌شود. اتصالات خمشی باید قادر به انتقال مومنت‌های زلزله باشند و استحکام و مقاومت کافی داشته باشند.

اتصالات جزئی (Partial Connections)

اتصالات جزئی استفاده می‌شوند تا جابجایی‌های ناشی از زلزله را به صورت متمرکز در برخی اتصالات تخلیه کنند. این نوع اتصالات به طور معمول در اتصالاتی که کمترین مقاومت و استحکام را دارند، مانند اتصالات بین ستون و عرشه، استفاده می‌شوند.

اتصالات پیچشی (Torsional Connections): اتصالات پیچشی برای انتقال نیروهای پیچشی در عرشه‌های فولادی استفاده می‌شوند. این نوع اتصالات باید قادر به مقاومت در برابر نیروهای پیچشی و لحاظ کردن جابجایی‌های ناشی از زلزله باشند.

مهمترین نکته درباره اتصالات، استفاده از روش‌های موثر و استاندارد در نصب و اجرای صحیح آن‌ها است. همچنین، استفاده از طرح‌ها و راهکارهای طراحی مناسب برای اتصالات، از جمله استفاده از اتصالات خمشی بدون پایه (Baseplate), اتصالات کنترل شده مومنت (Controlled Moment Connections) و اتصالات مقاوم در برابر پیچش (Torsion-Resistant Connections) نیز برای افزایش مقاومت ساختار در برابر زلزله مورد استفاده قرار می‌گیرند.